شرح کوتاهی بر تولد حضرت فاطمه (س):

بوی بهشت در زلال وحی:

امروز سال ها انتظار به پایان رسید و خداوند گوهری را به پیامبرش بخشید که بشری مانند آن را نداشته و نخواهد داشت. اینک زمان سر برآوردن نهال طوبی و سبز گشتنش در دامن خدیجه کبری (س) است. پنج سال است که محمد (ص) مبعوث گشته و در این سال های بی مهری هیچگاه چنین شادمان نبوده است.

رسول خدا(ص) پیش از تولد یگانه کوثرش به خدیجه(س) چنین می گوید: " جبرئیل به من خبر میدهد که این فرزند، دختر است .... خداوند نسل مرا از او به وجود خواهد آورد. فرزندانش، امامان دین خواهند بود. وپس از پایان گرفتن وحی، آنان خلیفه های پروردگار در زمین خواهند شد."

هنگام ولادت این گل زیبای الهی، آسمانها نور باران شدند و ستارگان آسمان شب را روشن نمودند. فرشته های حریم الهی به دیدار هم شتافتند و به یکدیگر مبارکباد گفتند. گویی مقربان درگاه حق، آمدن و این نوزاد فرخنده را بیش از اهل زمین انتظار می کشیدند.

از همان لحظه که این مولود چشم به جهان باز می کند، لب به کلام خدا می گشاید تسبیح می گوید. و دسته دسته ملائک برای هم کلام شدن با دخت پیامبر می شتابند. گویی با او آشنایی ِ، دیرینی دارند که اینگونه اورا در آغوش می کشند. همچو پروانگان بر گرد شمع وجود او می گردند و کعبه امالشان را طوافی عاشقانه می نمایند.

آری آنان این مولود را از ورای زمان و مکان می شناسند و بیاد می آورند. به یاد دارند آن جایگاه را که نه ملکی را اذن دخولش می داند ونه غیر را، لیکن این بانو، پدر، همسر و فرزندانش در آنجا جایگاهی داشتند و در قرب الهی هم کلامش بودند. بیاد می آورند که هر چه هست و نیست از برای آنان است . و می دانند که خدا آفرینش، حساب و کتاب دنیا و آخرت را به دست این عزیزترین کسانش سپرده است. آری آنها رازها می دانند که زمینیان از آن غافلند.

پس از ولادت ابن بانو حضرت محمد (ص) غنچه تازه شکفته اش را در آغوش گرفت و او را «فاطمه» نام کرد. هنگامیکه حضرت فاطمه زهرا پا به جهان نهادند خداوند فرشته ای را امر کرد تا این نام را بر زبان رسول مکرم جاری نماید. بدین گونه نام ایشان به خواست خداوند فاطمه گردید.

پیامبر اکرم درباره او می فرمایند: « دخترم "فاطمه" نامیده شده است، زیرا خداوند او دوستدارانش را از آتش حفظ می فرماید.»

غیر از این نام برای این مولود فرخنده، نام های دیگری نیز ذکر کرده اند. امام صادق (ع) در این باره می فرمایند:

" حضرت فاطمه را نه نام است: فاطمه، صدّیقه، مبارکه، طاهره، زکیّه، راضیه، مرضیّه، محدّثه و زهرا.  "

تمامی این نام ها نشان دهنده ی گوشه هایی از مقامات والای این بانوی گرامی و شخصیت برجسته ی اوست . به عنوان مثال (( صدّیقه )) به معنای راستگو و نیکو کار است، (( طاهره )) به معنای پاکیزه از گناه و پلیدی و (( زهرا )) به معنای نورانی است.از مهمترین نامهای آن حضرت (( محدّثه )) است. محدّثه یعنی کسی که پیامبر نیست اما فرشتگان با او سخن می گویند. در گذشته زنانی مانند مریم مادر حضرت عیسی (ع) نیز چنین افتخاری را کسب کرده بودند؛ اما مقام دخت گرامی حضرت محمد (ص) از تمامی زنان والا مقام، بالاتر است چرا که حضرت او را (( سیّدة نساء العالمین )) یعنی بانوی بانوان جهان، می خواندند.  

وجود حضرت زهرا (س) برای پیامبر آنقدر عزیز بود که ایشان هرگاه احساس دلتنگی می نمود، به دیدار وی شتافته، پیوسته می فرمودند: "فاطمه زهرا، گل است."

آری؛ گلی خوشبو که عطر بهشت را در خانه ی رسالت پراکنده بود و با زیباییش آنرا زینت بخشیده بود. (( من از فاطمه بوی بهشت را احساس می کنم. ))