توشه ای برای سختی ها:
انفاق عملی است محبوب خداوند و دارای اجر فراوان. انفاق سبب می شود، در هنگام مرگ و در روز قیامت، ترس و اندوه از ما دور شود.
هم چنین پاداش احسان، ویژه افراد معین نیست و همه مردمان در برابر انفاقی که می کنند به پاداش عمل خود می رسند.
پس انفاق کنیم تا توشه ای نیکو برای لحظات سخت خود پیش فرستیم.

انفاق، تجارتی پرسود:
آیه ۲۹ سوره فاطر، در بیانی بلند، احسان در راه خدا را تجارتی سرشار از سود شمرده شده است: «کسانی که کتاب الهی را تلاوت می کنند و نماز به پا می دارند و از آنچه روزی شان داده ایم، پنهان و آشکار، انفاق می کنند، تجارتی پرسود و بی زیان را امید دارند.» چنین معامله ای با خداوند، بی شک، سودی به عظمت رضوان الهی دربردارد.
از حضرت علی علیه السلام هم روایت شده است: «آن کس که با دستی کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش می گیرد.»
بنابراین، آنچه در راه خیر انفاق می کنیم، هرچند کم باشد، خداوند از فضل خود بر آن می افزاید و چندین برابر به ما پاداش می دهد. پس تا می توانیم با کالای نیکوکاری با خدا تجارت کنیم که سودی سنگین به دنبال دارد.
حضرت علی علیه السلام در این باره نیز فرمودند: «هر گاه تهی دست شدید، با صدقه دادن، با خدا تجارت کنید» و «روزی را با صدقه دادن فرود آورید.»

دستگیری در روز جزا:
حضرت علی علیه السلام در بیان زیبایی می فرمایند: «تا فرصت باقی است، راه توبه باز است. عمل نیکو انجام دهید، پیش از آنکه چراغ عمل، خاموش گردد و فرصت، پایان پذیرد و اجل فرا رسد و در توبه بسته شود»
و خداوند مهربان نیز از ما خواسته است: پیش از آنکه مرگمان فرا برسد، از اموال خود در راه خدا انفاق کنیم و اعمالی نیکو برای روزهای سخت مرگ و ناتوانی پیش بفرستیم. چرا که اگر اهل انفاق نباشیم و در دنیا دست نیازمندان را نگیریم، در آخرت نیز کسی از ما دستگیری نمی کند.

اخلاص در انفاق:
از مهم ترین شرایط انفاق، «اخلاص» است.
یعنی آنچه می بخشیم، باید فقط برای خدا و نیت ما تنها رضایت او باشد.
وقتی انفاق می کنیم، نباید از کسی توقع مدح داشته باشیم؛ چراکه اگر این توقع در کار بیاید، انفاق، دیگر در راه خدا نیست و نباید منتظر پاداش و گشایش و آمرزش بود.
و چنانچه نیت ما برای خدا خالص باشد، خداوند چنان اجری به ما می دهد که در باورمان نگنجد و هر چه اخلاص بیشتر باشد، شایستگی برای پاداش هم بیشتر می شود.

انفاق از مال حلال:
مالی که در راه خدا انفاق می شود، باید از حلال باشد. اگر مال از حلال نباشد، یعنی شرط انفاق موجود نیست و این عمل از ما پذیرفته نمی شود و ما را سودی نمی بخشد و در حقیقت، از کاری که انجام داده ایم، چیزی به دست نمی آوریم.

به دست خدا:
در قرآن مجید آمده است: «هرگز به حقیقت نیکوکاری نمی رسید، مگر آنکه از آنچه دوست می دارید، انفاق کنید» چون انفاق در راه خداوند است و به دست او می رسد، پسندیده است از بهترین چیزهایی باشد که در اختیار داریم. چیزهایی که شایستگی هدیه کردن به پروردگارمان را داشته باشد.

نیازمند واسطه ای جهت خیر و برکت:
چنانچه خداوند بر ما منت نهد، توفیق انفاق را نصیب ما می کند. مبادا با منت و آزار، عمل نیک خود را فاسد و باطل کنیم و بندگان محبوب و آبرودار خداوند را برنجانیم. باید برای کمک به نیازمندان، راهی در پیش گیریم که آبروی آن ها حفظ شود.
در حقیقت، آنان بر ما حق دارند؛ چراکه واسطه ای برای رحمت و خیر و برکت رساندن به ما شده اند. چون ما اندکی از مال بی ارزش دنیا را داده ایم و در برابر، رضای خدا و پاداش فراوان او را به دست آورده ایم .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: